September 22, 2008

USA? Dubín, Irlanda...


Después de la despedida de mis padres, hermanos, abuelas y Lien, del vuelo a Dublín y de dormir acurrucado entre un banco del McDonalds y mis maletas, y de finalmente embarcar para volar hacia Los Angeles y rellenar los formularios pertinentes me dirigí al funcionario estadounidense con mi pasaporte.

El hombre, muy simpático, me dijo “muy bien, y el formulario DN-1029?”. Yo sabía exactamente donde estaba… En un sobre en casa de mis padres en Girona. ¿Debía decir que me lo dejé, o que me robaron una maleta con el formulario dentro? Dudé. Pero al final opté, seguramente equivocadamente, por decir la verdad. El hombre, sin borrar la sonrisa de su cara, me dijo que pasara a un cuarto.

Después de una breve espera, vino un tío forzudo para decirme que no podía volar. ¿¿Cómo que no puedo volar?? ¡¡¡Llama a la embajada!!! ¡¡¡O entro como turista!!! ¡¡¡O mandan el puto formulario por mail!!! ¡¡¡¡Tío, no me puedes hacer esto!!!! ¡¡¡Me están esperando!!!! … ¡¡¡¡Kghjlenhaufh!!!! …
Mi papel de hombre exageradamente histérico, asustado y enfadado no funcionó. Así que, en vez de estar dando mis primeros pasos en los Estados Unidos, estoy atrapado en Dublín. El miércoles, si no hay ningún contratiempo, podré finalmente volar, esta vez sí, hacia Los Angeles.

10 Comments:

Blogger Pere Saguer said...

Molt bé! Doncs aprofita que a Dublín hi ha molt d'ambient nocturn i tal, hehe

Bé, se que no ens vam veure però que això et serveixi per convidar-me a LA.

Salut!

7:59 PM, September 22, 2008

 
Blogger Aniol said...

Sí, aprofitarem per a fer una mica de turisme. Tot i que des del migdia estic treballant en un mcdonalds que té free wireless :) Seràs benvingut a california! :)

Una abraçada!

8:14 PM, September 22, 2008

 
Anonymous Anonymous said...

animus!!! `suposo que podràs anar fent feina, però ´com diria un profe de filo q vai tenir aquestes circumstàncies t'aporten temps realment morts en que pots fer el que sigui. A vegades són els més profitosos. Una abraçada

12:08 AM, September 23, 2008

 
Blogger Aniol said...

nano, nano! Porto des del migdia enxufat a un macdonalds de dublin currant una mica i navegant per internet (free wire-less :)). Però, sense dubte, buscaré aquestes estones mortes :) Una abraçada!

12:14 AM, September 23, 2008

 
Blogger Name: Asier said...

que campeon, esta es una aniolada que bien podria ser una mariscalada...

al menos te lo puedes pasar a lo grande en dublin con la excusa ....

abrazo

8:46 PM, September 23, 2008

 
Blogger Aniol said...

Ja ja ja! La verdad es que al principio me cagué un poquito en las aniol/mariscaladas... PEro bueno, una vez no se puede hacer nada, mejor tomárselo con calma :) Abrazo!

8:58 PM, September 23, 2008

 
Anonymous Anonymous said...

aniolet!
quin desastre! :)
pero poca cosa puc dir que jo que perdo avions i em despisto tot sovint... dsifruta dublin i anims amb l'arribada a los angeles. per cert, el meu tiet viu alla aixi que t'hauria de passar el seu telefon. i un amic meu segurament anira alla a currar pel pau gasol aixi que ja son dos contactes qu et'he de passar!
cuida't campio!
x, r.

2:50 PM, September 26, 2008

 
Blogger Pere Saguer said...

Bé bé, ara aquests dies és quan hauries de dir que ja ets a LA.
hahaha

:P
Salut!

8:36 PM, September 26, 2008

 
Blogger Aniol said...

Merci Rafa! Sí, la veritat és que sóc un puto desastre... Espero que amb el temps ho solucioni perquè això d'aquí a uns anys no ho aguantaré :S Doncs sí!! M'hauràs de apssar els contactes :) Bé, ja aprlarem. Una abraçada!!!

4:17 AM, September 27, 2008

 
Blogger Aniol said...

Ja, ja, ja! Pere, no va ser fàcil però sí... Ja ho he penjat :) Abraçada!

4:17 AM, September 27, 2008

 

Post a Comment

<< Home